Al Lover is een producer uit San Francisco. Op zijn laatste album Sacred Drugs veel gelaagde loops met zware ritmes, samples, analoge synths en fuzzy gitaren.
‘…the focus is to try and take the listener to that place where the universe breaths’ aldus Al Lover.
Beluister een speciale mixtape gemaakt door Al Lover van de gehele festival line-up op SoundCloud.
Aaron Dilloway experimenteert en improviseert met 8-Track-tape loops en combineert zang, tape-delay, organische en elektronische geluiden.
Hij is een van de oprichters, gitarist en tape-manipulator van de industriële noise band Wolf Eyes. Door hun aanstekelijke energie en authentieke experimentele sound groeide Wolf Eyes uit tot de belangrijkste experimentele noise band van dat moment. In 2005 verliet Dilloway de groep en verhuisde naar Kathmandu (Nepal), waar hij real-life geluiden opnam die we terug horen in zijn werk. Aaron Dilloway begon zijn eigen noise recordlabel, platenwinkel en mailorderbedrijf Hanson Records.
Op de website van zijn label Hanson Records lezen we een paar representatieve quotes uit recensies van zijn cd Modern Jester, 2012:
Wat gaat er in een mondschilder om, als een willekeurige ambtenaar hem slaat? En hoe calculeert een sluipschutter, als hij, zoals velen, tegenwoordig gratis werkt?
Het is inmiddels een publiek geheim dat niemand weet wat iedereen denkt. Maar dankzij de beeldende kunst, zijn radikale muziek, zijn vele oude en nieuwe radioprogramam’s en zijn in Colombia uitgebrachte roman “Mijn tralies zijn mooier dan die van jou”, weten we een beetje hoe Dick Verdult denkt. En dat is op een vervormende wijze álles inklusief.
Het werk van Dick Verdult (Eindhoven 1954) omvat films, performances, grafiek, tekeningen, radio-uitzendingen, teksten en muziek. Hij maakte onafhankelijke films, werkte als filmmaker en redakteur voor de VPRO, stichtte meerder collectieven waaronder IBW (Instituut voor Betaalbare Waanzin) en Festicumex (een festival voor een niet bestaand muziekgenre).
Als beeldmaker en muzikant heeft hij onder de naam Dick El Demasiado binnen de experimentele cumbiamuziek inmiddels een cultstatus verworven in onder meer Zuid-Amerika, Rusland en Japan.
Dick Verdult heeft recent solo-tentoonstellingen gehad in het Van Abbe Museum, bij Annet Gelink Gallery, Museo El Chopo in Mexico en representeerde Nederland op de Gwangju Biennale.
In 1646 toont hij in een veelzijdige solo tentoonstelling nieuw werk met onder andere video, tekeningen en keramiek
Danny Devos bouwt sinds het einde van de jaren 70 aan een consistent oeuvre waarin hij de grenzen aftast van body art, performance, installaties en industriële muziek. In De Bond wordt een stuk van een park op schaal aangelegd die plaats biedt voor een overzicht van zijn werk en het decor vormt voor een aantal nieuwe performances uit binnen- en buitenland.
.
In het Molenvijverpark, op het parcours microkosmos-macrokosmos, creëert Zoro Feigl een bewegende sculptuur in de Molenvijver.
Rimpelend en golvend water toont een activiteit onder water. Een spoor van bubbels die zich langzaam voortbewegen, ontspruiten als karpers in een wilde paringsdans. Soms krioelend als een school palingen onder het wateroppervlak of als een monster spartelend in het water, toont het werk zich als een constante dans in het water.
Te bezoeken vanaf 21 juni.
Lust for Youth debuteeerde in 2009 als solo project van Hannes Norvide: donkere industriële noise beïnvloed door synth bands uit de jaren 80. Tegenwoordig werkt hij met Loke Rakbak uit de Kopenhaagse punk scene en producer Mahlte Fisher.
In juni van dit jaar komt het nieuwe album “International” uit. Op deze plaat laten ze een sound horen die liefhebbers van het vroege New Order zal aanspreken. Iceage zanger en gitarist Elias Bender Ronnenfelt verzorgt een gastbijdrage op het album.
De tekeningen van Raquel Maulwurf tonen schoonheid en horror tegelijk. Zij visualiseert het menselijk tekort; destructie door oorlogsgeweld en ecologische rampen. In de monumentale werken worden momenten van destructieve kracht voelbaar gemaakt.
Raquel Maulwurf werkt met een enorme precisie met houtskool en pastelkrijt op museumkarton. De werken worden vaak letterlijk fysiek weer getormenteerd en beschadigd waardoor de destructie zowel in onderwerp als werkwijze letterlijk voelbaar wordt gemaakt.
Bij Arti et Amicitiae zullen een aantal grote, monumentale, abstractere werken te zien zijn.
Paul Kooikers studies van het vrouwelijk naakt zijn repetitieve, sexueel getinte en vaak speelse onderzoeken. Het heeft geleid tot een enorm oeuvre waarbij je als kijker balanceert op het snijvlak van schoonheid en wreedheid en waarbij zijn thema’s zoals voyeurisme en schaamte je verwarren en verontrusten. De Haperende Mens toont van Paul Kooiker de serie Heaven die bestaat uit zo’n 450 polaroids.
Bij Zoro Feigls installaties worden de natuurwetten getart. Bewegende delen worden door hem in werking gezet zonder dat ze volledig beheersbaar zijn.
De suggestie van deze onvoorspelbaarheid maakt dat Feigl’s ‘machines’ een eigen leven lijken te leiden, zonder doel, funktie, begin of einde. Feigls werk is soms verstorend, dan weer overweldigend maar altijd fascinerend. Voor Arti zal hij een nieuw werk ontwikkelen.
Dan Walwin maakt installaties waarin de narratieve structuur ontbreekt. We ervaren een onderhuidse spanning, gevaar dat nadert, onduidelijk blijft waar dit unheimische gevoel vandaan of uit voort komt.
Dan Walwin heeft vorige jaar zijn residentie aan de rijksacademie in Amsterdam afgerond. In Arti et Amicitiae zal hij nieuw werk presenteren, waar hij het half jaar voorafgaand aan de expositie aan werkt. Daarnaast presenteren we de opzienbarende installatie ‘Shallows’ uit 2012.
